Η Μαρίνα Νεοφύτου, Κοσμητόρισσα της Πολυτεχνικής Σχολής Πανεπιστημίου Κύπρου, δηλώνει πως ο Ακάμας έχει ιδιαίτερη σημασία για την Κύπρου και τυχόν ζημιές και λάθη δεν θα είναι αναστρέψιμα.
Πιστεύει πως η εξόρυξη φυσικού αερίου στην Κύπρο πρέπει να γίνει σε ένα κλίμα συνεργασίας μεταξύ των δύο κοινοτήτων.
Συγκεκριμένα, αναφέρει ότι «ο μόνος λόγος που θα ήμουν θετική στην εξόρυξη του φυσικού αερίου στην Κύπρο θα ήταν στην περίπτωση που η δράση αυτή αξιοποιείτο ως «επένδυση» στην ειρήνη στην Κύπρο. Μόνο αν θεωρείτο μια συνέργεια, ένα πεδίο για ανάπτυξη συνεργασίας κοινής ωφέλειας των δύο κοινοτήτων στην Κύπρο. Αν βλέπουμε αυτό το θέμα ως πεδίο ανταγωνισμού και επίδειξης κυριαρχίας, τότε θα κάνουμε μόνο «μια τρύπα στο νερό».
Για μερικά βασικά περιβαλλοντικά, και όχι μόνο, ζητήματα της Κύπρου συζητήσαμε με την Μαρίνα Νεοφύτου, Κοσμητόρισσα της Πολυτεχνικής Σχολής Πανεπιστημίου Κύπρου, σε αποκλειστική συνέντευξη που παραχώρησε στο Voice International.
Ερώτηση: Να ξεκινήσουμε με κάτι επίκαιρο. Τελευταία γίνεται μια μεγάλη συζήτηση σχετικά με τα έργα στον Ακάμα. Προκύπτουν διάφορα ερωτήματα, τόσο από τις περιβαλλοντικές οργανώσεις όσο και από πολιτικά κόμματα. Μπορεί να υπάρξει μια ισορροπία στην σχέση της προστασίας του περιβάλλοντος και της πολεοδομικής ανάπτυξης;
Μαρίνα: Εγώ θα έθετα το ερώτημα σε δύο επίπεδα. Το ένα είναι το φιλοσοφικό επίπεδο – δηλ. πόσο μια ανάπτυξη μπορεί να εμπεριέχει την προστασία της φύσης – ερώτημα που αναπόφευκτα περιλαμβάνει και μια αξιακή θεώρηση. Και το άλλο, ανεξαρτήτως που θα θέσει κανείς τον πήχη στο 1ο επίπεδο-ερώτημα είναι το εάν και πώς η πολιτεία μπορεί να διασφαλίσει ότι μπορεί να εφαρμόσει έμπρακτα όλα αυτά που σχεδιάζει – ψηφίζει – αποφασίζει για την υλοποίηση όλων αυτών απαιτούμενων σχεδιασμών που απορρέουν από την απάντηση του 1ου επιπέδου.. Δηλαδή το τι θα στοχεύσουμε ακόμα θεωρητικά συναρτάται, αναπόφευκτα, με την ικανότητα της εκάστοτε πολιτείας να διασφαλίσει την τήρηση των όρων αδειοδότησης των προτεινόμενων έργων κατά την υλοποίηση τους. Τα σχέδια για έργα και οι αποφάσεις δεν υπάρχουν στο κοινωνικό-πολιτικό κενό – πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη η συνθετότητα της κοινωνίας στην οποία προορίζονται και απευθύνονται. Μιλώ γενικά χωρίς ακόμα να αναφερθώ στον Ακάμα, γιατί ο Ακάμας έχει μια πολύ σημαντική ιδιαιτερότητα και βαρύτητα για την Κύπρο – λόγω της πολύτιμης βιοποικιλότητας του.
Το ζητούμενο είναι η πολιτεία να μπορεί να διασφαλίζει την τήρηση των όρων η οποία η ίδια επιβάλει για την αδειοδότηση των έργων ανάπτυξης. Εάν πρακτικά δεν έχουν αντίκρισμα, δηλαδή, εάν μια αδειοδότηση δεν θα έχει την απαιτούμενη επιτήρηση από την πολιτεία και ουσιαστικά συνοδεύεται με μιαν τεράστια ανοχή σε παρεκκλίσεις στην διαδικασία υλοποίησης στην πραγματικότητα από το αρχικά σχεδιαζόμενο έργο, αυτό προφανώς επηρεάζει ανάλογα και την εμπιστοσύνη των πολιτών στην συναφή ικανότητα της πολιτείας. Οι περιπτώσεις όπως του Ακάμα αλλά και πολλών άλλων είναι σημαντικά δείγματα γραφής της πολιτείας. Και επειδή μέσα στο πλαίσιο μιας συμμετοχικής δημοκρατίας, η δημόσια διαβούλευση για σημαντικά έργα είναι όχι μόνο προσχηματικά απαραίτητη, αλλά και ουσιαστική, η ανάκτηση της εμπιστοσύνης των πολιτών από τους συναφείς πολιτειακούς θεσμούς είναι μονόδρομος για την πολιτεία. Τρανταχτό παράδειγμα η περίπτωση των ασφαλτικών εργοστασίων στο Δάλι. Αποφασίζεται, με πολιτικούς όρους, να μετακινηθούν σε 3 νέες υποψήφιες περιοχές. Το ερώτημα των επηρεαζόμενων κοινοτήτων και πολιτών είναι κατά πόσο η πολιτεία μπορεί να διασφαλίσει ότι δεν θα επαναληφθούν όλα τα λάθη που έχουν γίνει στο Δάλι, , μεταφέροντας το πρόβλημα σε άλλη περιοχή. Τι έχει αλλάξει για να αναμένουμε κάτι διαφορετικό?
Με την σημερινή κατάσταση στον Ακάμα, ουσιαστικά η πολιτεία επιβεβαιώνει τους φόβους των πολιτών. Ο Ακάμας είναι πραγματικά ένας υπέρ-πολύτιμος πλούτος όσο αφορά την βιοποικιλότητα της Κύπρου. Λάθη που μπορούμε να κάνουμε σήμερα δεν θα είναι αναστρέψιμα, για αυτό και η πολιτεία πρέπει να είναι αυστηρή στην πιστή υλοποίηση των όρων.
Ερώτηση: Υπάρχουν διάφορες περιοχές, που κατά καιρούς οι κάτοικοι διαμαρτύρονταν σχετικά με την ποιότητα του αέρα λόγω παρουσίας βιομηχανικών περιοχών και εργοστασίων δίπλα σε κατοικημένες περιοχές. Πως μπορούμε να απαλλαγούμε και να αποφύγουμε τέτοια ζητήματα και στο μέλλον;
Μαρίνα: Η εξέλιξη στην έρευνα και τεχνολογία στο χώρο της Μηχανικής Περιβάλλοντος μας έχει δώσει αρκετές λύσεις και προτάσεις για τις ρυπογόνες διαδικασίες, έτσι ώστε είτε να εγκλωβίζονται οι επιβλαβείς στην υγεία ρύποι και να διασφαλίζεται ένα υγιές περιβάλλον για τον άνθρωπο και τη φύση. Όμως, και πάλι, υπεισέρχεται το θέμα του βαθμού της συνέπειας. Αν για παράδειγμα οι βιομηχανίες δεν αλλάζουν αναγκαία φίλτρα όσο συχνά θα έπρεπε, επειδή έχουν σχετικά ψηλό κόστος , και φτάνουν σε ένα σημείο να παίρνουν χρόνια, να μπλοκάρουν τα πάντα και στο τέλος να είναι σαν ανοικτό φουγάρο, και η πολιτεία δεν μπορεί να διασφαλίσει την συμμόρφωση των βιομηχανιών σε νόμους και όρους, απλά κάνουμε «μια τρύπα στο νερό». Άρα καταλήγουν να είναι προσχηματικές οι όποιες ενέργειες για πρόληψη της ρύπανσης στο περιβάλλον. Εδώ χρειάζονται «χειρουργικές» παρεμβάσεις στο σύστημα διακυβέρνησης.
Ερώτηση: Έχουν τεθεί καθόλου στόχοι για την χρήση φίλτρων στις βιομηχανίες, όπως έχουν τεθεί για το θέμα της χρήσης των ΑΠΕ και της μείωσης των ρύπων;
Μαρίνα: Πολύ εύστοχη ερώτηση! Συνήθως μέσα στο αστικό περιβάλλον, μέσα στις κατοικημένες περιοχές, ρυθμίζουμε αυτά τα θέματα με το να παρακολουθούμε την ποιότητα του ατμοσφαιρικού αέρα, μετρώντας τις συγκεντρώσεις των ρύπων που είναι επιβλαβείς στην ανθρώπινη υγεία. Οπότε παρακολουθώντας το πόσο μεταβάλλονται ή διακυμαίνονται αυτές οι συγκεντρώσεις είναι ένας τρόπος να δούμε τον συνολικό αντίκτυπο των οποιονδήποτε πηγών ρύπανσης. Και προφανώς πηγές ρύπανσης δεν είναι μόνο τα εργοστάσια. Π.χ. πολύ σημαντική πηγή ρύπανσης ειδικά στα αστικά περιβάλλοντα είναι και τα αυτοκίνητα. Και υπάρχουν πολύ περισσότεροι ρύποι από αυτούς που παρακολουθούμε. Η Συγκεκριμένα, η ΕΕ έχει βάλει στόχο σε κατοικημένες περιοχές να παρακολουθούνται συγκεκριμένοι ρύποι, όπως π.χ. Αιωρούμενα σωματίδια, οξείδια του αζώτου, μονοξείδιο του άνθρακα κ.α. και να τηρούνται συγκεκριμένα ασφαλή όρια, π.χ. ως ετήσιοι μέση όροι, ημερήσιοι μέση όροι, που αντανακλούν και την δυναμική φύση των συγκεντρώσεων κ.ο.κ. Η επιλογή ορισμένων ρύπων για παρακολούθηση, ανάμεσα σε πολλούς, προσδιορίζεται από το γεγονός ότι σε κατοικημένες περιοχές, αναμένεται να εντοπίσει κανείς μόνο αυτούς που παράγονται από τις συνήθεις αστικές δραστηριότητες, και όχι από τις βαριές βιομηχανικές δραστηριότητες. Συνεπώς, εδώ μπαίνει και το ζήτημα του πολεοδομικού σχεδιασμού… πότε και πως μια βαριά βιομηχανική ζώνη μπορεί να καταλήξει να συναντά μια πλήρως και κανονικότατα, κατοικημένη περιοχή…; Μια τέτοια περίπτωση είναι και το Δάλι…Δεν ξέρω πως, αλλά είναι γεγονός ότι βρεθήκαμε αντιμέτωποι με την ύπαρξη μιας κανονικά ανεπτυγμένης κατοικημένης περιοχής δίπλα από μια βιομηχανική ζώνη. Κάτι που δεν θα έπρεπε να συμβαίνει σε καμία περίπτωση σε αυτή την μορφή, διότι φέρει και ένα ρίσκο (ατυχημάτων) που έχει γενικά μια βαριά βιομηχανία.
Αυτές οι βιομηχανικές δραστηριότητες, προφανώς παράγουν και κάποιους άλλους ρύπους, που πρέπει να παρακολουθούνται από την πολιτεία στο πλαίσιο διασφάλισης της δημόσιας υγείας, ειδικά λόγω της βιομηχανικής δραστηριότητας. Για παράδειγμα οι πτητικές οργανικές ενώσεις που έχουν ένα σχετικά ψηλό κόστος να τις παρακολουθείς, τις συναντάς πιο έντονα όπου έχεις βιομηχανικά εργοστάσια που σχετίζονται με άσφαλτο, πετρελαϊκά παράγωγα κ.λ.π. Υπό κανονικές συνθήκες, σε μια κατοικημένη περιοχή, όπου δεν έχεις τέτοιου είδους βιομηχανικές δραστηριότητες, δεν αναμένεται να έχεις ψηλές συγκεντρώσεις οπότε δεν τις παρακολουθείς συνήθως ή τουλάχιστον συνεχώς. Κάτι παρόμοιο έγινε και στο Δάλι… Αυτό είναι που βρήκαμε ως ερευνητική ομάδα όταν εμπλακήκαμε στο θέμα του προβλήματος. Διαβάζοντας ένα δημοσίευμα σε καθημερινή εφημερίδα και παρακολουθώντας και μια εκπομπή στην τηλεόραση για το πρόβλημα, αντιλήφθηκα ότι είχαμε από την μια, τις έντονες διαμαρτυρίες των κατοίκων και από την άλλη, ένα δημόσιο τμήμα που έλεγε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα. Μπορούν να είναι και τα δύο αλήθεια; Αυτό που διαπιστώσαμε ήταν ότι το Τμήμα Επιθεώρησης Εργασίας δεν μετρούσε τους ειδικούς ρύπους που παράγει το εργοστάσιο με αιτιολογικό ότι μετρά μόνο την υπο-ομάδα ρύπων που αναμένεται να βρει κανείς σε κατοικημένες αστικές περιοχές και όχι βιομηχανικές… έτσι έβγαινε κι το συμπέρασμα πως δεν υπάρχει πρόβλημα. Φυσικά μετά τις εισηγήσεις μας, το ΤΕΕ προχώρησε σε όλες τις μετρήσεις ρύπων που είχαμε υποδείξει ως ενδεδειγμένες.
Ερώτηση: Στην Κύπρο θεωρούμε λίγο αυτονόητο ότι κάθε άνθρωπος ισούται και με ένα αυτοκίνητο. Το ζήτημα είναι όντως πολύπλοκο και πολύπλευρο. Αφορά και τον πολεοδομικό σχεδιασμό, τις υποδομές για χρήση μέσων μαζικής μεταφοράς κτλ. Ως Κύπρος σε τι φάση είμαστε; Μπορούμε να κάνουμε το άλμα για την χρήση οχημάτων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας;
Μαρίνα: Στην ερώτηση θίξατε ένα μέρος που αποτελεί την καρδιά της λύσης, δηλαδή ότι είναι ένα σύνθετο και πολύπλευρο θέμα. Δεν εξαρτάται από ένα μόνο παράγοντα, όπου θα μπορούσαμε να παρέμβουμε πολύ πιο εύκολα. Πρόκειται για ένα πολυπαραγοντικό ζήτημα και πρέπει να συντρέχουν πολλά πράγματα ταυτόχρονα για να μπορεί όντως να λειτουργήσει μια πρόταση και να κάνουμε αυτό το άλμα. Στο τέλος της ημέρας ποιο είναι αυτό το άλμα που θέλουμε να κάνουμε; Να είναι όντως μια πραγματική επιλογή η αποφυγή του ιδιωτικού αυτοκινήτου για τους πολίτες. Να μπορούν να χρησιμοποιήσουν εναλλακτικά μέσα διακίνησης και κατ’ επέκταση να μειωθούν τα αέρια του θερμοκηπίου. Η κυκλοφορία είναι ένας που τους πιο σημαντικούς παράγοντες, υπεύθυνους για το 40-45% των αερίων του θερμοκηπίου που παράγει η Κύπρος και οφείλουμε να τους μειώσουμε μέχρι το 2030 και να φτάσουμε σε μηδενικό επίπεδο μέχρι το 2055. Οπότε, μέχρι το 2030 με τους ρυθμούς που πάμε δεν θα έχουμε τα επιθυμητά αποτελέσματα. Είναι δύο επίπεδα, το ένα είναι να θέσουμε το ερώτημα για το ποιοι είναι οι εναλλακτικοί τρόποι διακίνησης. Μπορούμε να δημιουργήσουμε δημόσια μέσα μεταφοράς που να είναι πραγματικά η επιλογή; Δηλαδή όντως να συνδέει διαφορετικούς τόπους με ένα πρακτικό τρόπο χωρίς να σου δημιουργεί τεράστιες καθυστερήσεις, να έχεις αξιόπιστα δρομολόγια όσο αφορά τον χρόνο διακίνησης, να μπορεί να ενημερώνεται ο κόσμος σε πραγματικό χρόνο για το που βρίσκεται το λεωφορείο κ.λ.π. Όλα αυτά πρέπει να νιώθει ο πολίτης ότι είναι εκεί πριν αρχίσει να τα επιλέγει…πρέπει να νιώθει ο πολίτης ότι έχει στα χέρια του μια καλή και πρωτίστως αξιόπιστη υπηρεσία.
Ακόμα κι αν παραμείνουμε και στο ιδιωτικό αυτοκίνητο. Είναι λύση το υβριδικό αυτοκίνητο ή το ηλεκτρικό αυτοκίνητο; Το κόστος είναι τόσο απαγορευτικό που δεν μπορείς να αναμένεις αυτές τις λύσεις να έρθουν από τους ανθρώπους από μόνους τους. Επίσης, ακόμα και να επιδοτούσαμε τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, τα οποία δεν χρησιμοποιούν άμεσα συμβατικά καύσιμα (π.χ. βενζίνη, diesel) αλλά ηλεκτρική ενέργεια. Αυτή την ενέργεια από που θα την παράγουμε για να την δώσουμε στα αυτοκίνητα; Αν τα ηλεκτροδοτούμε από την Αρχή Ηλεκτρισμού Κύπρου (ΑΗΚ) που καίει μαζούτ, το τι κάνουμε είναι το εξής, συνεχίζουμε να παράγουμε τους ίδιους ρύπους, την ίδια ποσότητα αερίων του θερμοκηπίου, απλά μεταφέρουμε την παραγωγή και την διάχυση των ρύπων από την πόλη στο φουγάρο της ΑΗΚ. Αλλά η δημιουργία ρύπων παραμένει η ίδια. Οπότε το θέμα δεν είναι μόνο να πάμε στα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, να γεμίσουμε την Κύπρο με σημεία φόρτισης, να δώσουμε ενίσχυση για να μπορεί ο κόσμος να τα αγοράζει. Αλλά, το σημαντικό είναι μεγάλο μέρος της ηλεκτροδότησης τουλάχιστον να είναι πιο καθαρό. Για αυτό και έχει σημασία να γίνει η μετάβαση για την ΑΗΚ από τη χρήση μαζούτ στη χρήση φυσικού ερίου ως καθαρότερο καύσιμο. Και φυσικά αυτό, μόνο ως μεταβατικό….και αυτό έχει ημερομηνία λήξης…που δεν φαίνεται να συνειδητοποιούμε…συζητούμε για την ενδεχόμενη χρήση του φυσικού αερίου στην Κύπρο ως να είναι η μόνιμα ενδεδειγμένη…
Για μένα, ως Μηχανικός Περιβάλλοντος, ο μόνος λόγος που θα ήμουν θετική στην εξόρυξη του φυσικού αερίου στην Κύπρο θα ήταν στην περίπτωση που η δράση αυτή αξιοποιείτο ως «επένδυση» στην ειρήνη στην Κύπρο. Μόνο αν θεωρείτο μια συνέργεια, ένα πεδίο για ανάπτυξη συνεργασίας κοινής ωφέλειας των δύο κοινοτήτων στην Κύπρο. Αν βλέπουμε αυτό το θέμα ως πεδίο ανταγωνισμού και επίδειξης κυριαρχίας, τότε θα κάνουμε μόνο «μια τρύπα στο νερό» – κυριολεκτικά και μεταφορικά! Διότι, δημιουργεί περισσότερη ένταση στην περιοχή και για το ότι ουσιαστικά η εξόρυξη του φυσικού αερίου δεν θα είναι διαχρονικά δόκιμη στα πλαίσια των στόχων της ΕΕ – μόνο στην μεταβατική περίοδο για την οποία μπορούμε να αξιοποιούμε φυσικό αέριο -το 2030-2050. Με τους ρυθμούς όμως που προχωρούμε, δεν είμαι σίγουρη αν όταν πραγματικά είμαστε σε θέση να διαθέσουμε προς χρήση το φυσικό αέριο από την ΑΟΖ της Κύπρου, θα είναι ακόμα δόκιμη η ζήτηση του στην Ευρώπη. Τώρα όντως σε αρκετές χώρες στην Ευρώπη οι τιμές του φυσικού αερίου είναι πολύ ψηλές γιατί υπάρχει μεγάλη ζήτηση. Δεν είμαστε σε θέση ακόμα να πάμε σε λειτουργία από πλήρως ανανεώσιμες γιατί δεν έχουμε την τεχνολογική υποδομή που μπορεί να αποθηκεύσει τα απαιτούμενα μεγέθη σε ανανεώσιμη ενέργεια. Οπότε πάμε ως μεταβατικό στάδιο στην ημι-καθαρή ενέργεια με την χρήση του φυσικού αερίου αλλά για ένα χρονικό διάστημα. Η τεχνολογία θα έχει αναπτυχθεί μέχρι το 2050. Στην Ευρώπη είμαστε σε καλό δρόμο, στην Κύπρο ελπίζουμε… . Οπότε, η χρήση του φυσικού αερίου τουλάχιστον μέσα στην ευρωπαϊκή σφαίρα έχει ημερομηνία λήξης. Πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι λόγω της περιοχής στην οποία είμαστε σε μεγάλα βάθη, η διαδικασία εξόρυξης φυσικού αερίου στην Κύπρο είναι πολύ ακριβή και όχι πολύ ανταγωνιστική στην τιμή πώλησης, τουλάχιστον στην Ευρώπη…. Άρα, ο μόνος λόγος που θα μπορούσε να έχει ζήτηση, είναι ακριβώς σε αυτή την χρονική περίοδο όπου όλες οι Ευρωπαϊκές χώρες εντός της ΕΕ, λόγω της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας, ζητούν φυσικό αέριο ως μεταβατικό στάδιο, μέχρι την πλήρη μετάβαση σε ανανεώσιμες… Μετέπειτα φυσικά, μόνο στην αγορά της Ασίας θα μπορούσε να ήταν εμπορεύσιμο…αλλά αυτό προϋποθέτει ανάλογη υποδομή για μεταφορά.
Εν κατακλείδι, και μπορεί να πηγαίνω πάλι πίσω στην πολιτική διάσταση, αλλά τα πάντα είναι εν γένει πολιτικά, αναπόφευκτα…: ενόσω, η κυπριακή κυβέρνηση βλέπει την εξόρυξη του φυσικού αερίου ως ακόμα ένα πολιτικό πεδίο επίδειξης της κυριαρχίας της και συνεπώς γίνεται πεδίο έντασης σε σχέση με την Τουρκία, αντί ως ένα πεδίο με πολιτική φιλοσοφία αυτή του κοινού οφέλους, και συνεπώς ενδυνάμωση της ειρηνικής συνύπαρξης στο νησί, δεν θα προχωρήσουμε μπροστά.
Ερώτηση: Με βάση και τα προαναφερθέντα ζητήματα φαίνεται και η περαιτέρω ανάγκη για ακαδημαϊκή εξειδίκευση σε ζητήματα περιβάλλοντος. Το Τμήμα σας έχει πλάνα για το μέλλον;
Μαρίνα: Κατ’ ακρίβεια, διαπιστώνοντας αυτά τα προβλήματα στην Κύπρο και την θεσμική αναβάθμιση που χρειαζόμαστε για την Μηχανική Περιβάλλοντος, το Πανεπιστήμιο Κύπρου και ειδικά το Τμήμα μας, των Πολιτικών Μηχανικών και Μηχανικών Περιβάλλοντος της Πολυτεχνικής Σχολής, είναι στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσει ότι μόλις έχει διαπιστευθεί το νέο πρόγραμμα προπτυχιακών σπουδών στην Μηχανική Περιβάλλοντος, που θα ξεκινήσει τον ερχόμενο Σεπτέμβρη του 2024. Είναι το μόνο προπτυχιακό πρόγραμμα στην Μηχανική Περιβάλλοντος που προσφέρεται στην Κύπρο αυτή την στιγμή που έρχεται και σε μια στιγμή που το ΕΤΕΚ έχει δημιουργήσει αυτόνομη ειδικότητα μηχανικών με αντίστοιχα διακριτά δικαιώματα στο ΕΤΕΚ. Πολύ σημαντική εξέλιξη! Ήταν ένα ζητούμενο τόσων χρόνων των φοιτητών και φοιτητριών μας, αλλά και αναγνωρισμένη ανάγκη από τα πολύ-επίπεδα περιβαλλοντικά προβλήματα που συναντούμε στην κοινωνία…Είναι ένα ορόσημο.
Kallis Antounas-Voice International 2023
Related Posts
South Cyprus Night-Pharmacies (5th July 2024)
Overnight Pharmacies on Friday, July 5th, 2024 NICOSIA Christoforou-Papaprodromou Vera Ifigenias 59, Acropoli 22210303 22491165 Gianni Alexandra 3 Archancelou avenue Read more
North Cyprus Night-Pharmacies (5th July 2024)
The list of pharmacies on night duty in North Cyprus is as follows; LEFKOŞA (NICOSIA) DISTRICT APAYDIN PHARMACY (0392) 227 Read more
